Merhaba ... Geçen yazımda nasıl isteyerek başlayan IOS öğrenme sürecinin zorla ya döndüğünden bahsettim...Normal olarak devam etseydim şöyle şeyler olucaktı :
-> Düzenli ve anlayarak gidicektim
-> Rahat olucaktım
-> Anlamadığım yerleri çok kolay atlıcaktım
-> Hesap vericeğim kimse olumucaktı
-> Birçok ayrıntı ezberlemeye çalışıcaktım
-> Forumlarda , Google da , Stackoverflow.com da arama yapmıcaktım
Göründüğü gibi iyi şeyler de var kötü şeyler de .. Benim en çok sevdiğim şey yani "rahatlık" var ... İyi ya da kötü fark etmez , rahatlık şart benim için . Bazen bu rahatlık sayesinde çok şeyler öğrendim bazen de yarıda bıraktım ...
Bir diğer şey ise anlamadığım yerleri atlamak..Mesela ben IOS de veritabanı konusuna daha önce bakmıştım ... Ama çok karmaşık gelmişti ... Ben de "niye Android kadar rahat değil" diye kızıp bırakmıştım veritabanı kısmını ... Veritabanı için extra dosya , kütüphane gerekiyodu ...
Ama şuanki projede veritabanı olmazsa olmaz ve de onu öğrenmem yaklaşık olarak 2-3 saatimi aldı (Benim için çok kısa) ...Bir de Custom Cell olayı ... Android kısmındaki BaseAdapter e denk geliyo .. Zamanında çok zorlanmıştım ve şimdi bile ezbere yapamam , bişeylere bakmam lazım . Ama IOS kısmında beklediğimden çok daha kolay şekilde halloluyo..
Yani zorunlu olarak öğrenmem gerekmeseydi belki veritabanını çok daha erteleyebilirdim , ya da hiç bakmayabilirdim..Madem öyle şimdi de zorunlu olması durumunda olanları ve olacakları yazim :
-> Veritabanı , Custom Cell gibi gözümde çokça büyüttüğüm konuları öğrenme zorunluluğu
-> Memnuniyet zorunluluğu
-> Zaman kısıtlaması
-> Projeyi hemen bitirme isteği
-> Herşeyi bilme (bilmiyosan kısa zamanda öğrenme) zorunluluğu
-> Araştırma - Karşılaştırma - Deneme
-> NO RAHATLIK :)
Şimdi bunlara bakınca zorunlu olanlarla daha iyi sonuç aldım gibi görülebilir ama sonucu tam olarak ben de bilmiyorum ... Yani acaba çok mu hızlı gidiyo .. Sanki sadece sınav için çalışmak gibi ... Proje bitince herşeyi unut , başka bi projeye atıl ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder